DUVAR
gecenin ılık rüzgarı ile
sürükledim M.Ö 1500 yıl öncesi bir sokak iki tarafı taş duvarlar gezintiden insanlar sırtımı verdim duvara yapıştım kaldım yüzyıllara ötelerden gelen beni kimse fark etmiyor yüzümü seçiyor antik taşlar tutuyor beni duvar içine çekiyor ulaşılmaz gizemine bakışlarımda yarı korku bir zaman yolculuğu duvarın sırlarıyla uçuyorum bütün masallardan geçiyorum bilmediğim karanlıklara rastlıyorum uçsuz bir alem iğne deliğinden çoğalan gölgeler düğümlü sarmaşıklar gibi demleniyorum kendi rüyasında sahipsiz bir yabancıyım duruyorum uykulu bir sokakta gecenin siyah deltasında adını bilmediğim bir duvar sevdasıyla ......... 27.12.2015 / istanbul Mustafa Kaya |