İnleyen NağmelerÇetrefilli fikirde vara yoğa sığmayan Ummanda bulamayıp damlaya vurduğum sen Kandırıp çor toprağı bulutlara ağmayan Kırığı ömre batan aynada gördüğüm sen Sensiz günler biçare aldığım nefes ziyan Yapıştı düşünceye bir amansız hezeyan Arz-ı halim berzahta duyulur ayan beyan İnleyen nağmelerle ruhuma sardığım sen Aşkın gönüllü zincir elimde ayağımda Bin kez öptüm adını kor yanar dudağımda Alem duymasın diye sakladım koyağımda Duvaksız hayallerle vuslata erdiğim sen Yalan, küstüğüm yalan çok bekledim doğrusu Her insan sevgiye aç yoktur aşkın eğrisi Gelse hekimler başı dinmez hasret ağrısı Gece gündüz üç öğün yarama sürdüğüm sen Hicranın bulutları geliyor akın akın Gölgen uzaklaştıkça ölüm hayattan yakın Ferman buyur kıymetlim merhamet etme sakın El pençe divan durup huzura vardığım sen frezya |
Gölgen uzaklaştıkça ölüm hayattan yakın
Ferman buyur kıymetlim merhamet etme sakın
El pençe divan durup huzura vardığım sen" Aynam yüzümü tırmalar.