Ey insanlık
Sabahları uyandığımda
Maviye boyasam gök yüzünü Sokakta çocuk sesleri Köşedeki simitçinin ısrarlı seslenişi Elimde bir fırça biraz maviyle Denizlere ulaşsam Orman yolunda uzun bir yürüyüş yapsam Ciğerlerime doldursam ağaç kokularını Meşe palamut ve çamlara saklasam korkularımı Yorgun ama mutlu dönsem eve Uzansam sırt üstü yıldızlardan dilek tutsam Yüzleri gülen çocuklar Ocaklarda aş dilesem Sırtı pek karnı tok desem her kesin Avazım çıktığınca bağırsam Ey insanlık Elma desem çık armut desem de sessiz kalma oyun bitti ses ver Kaybolma Ayser Bektaş |