GURBET OKULU
Alnıma yazılmış karalarına
Genç yaşımda aldı aralarına Gönlümde açtığı yaralarına Merhemi sürmedi gurbet okulu. Sinesinde bana bir yuva kurdu Gider iken gitti durdukça durdu Günleri geçtikçe ruhumu sardı Aklını yormadı gurbet okulu. Baştan acısını belli etmedi Sitemleri daha sonra bitmedi Yakamı bırakıp çekip gitmedi Neşede durmadı gurbet okulu. Sınıflara daldık yeri görmeden Sıraya oturduk dersi sormadan Hayaller yıkıldı daha kurmadan Murada ermedi gurbet okulu. Gurbetlik dersine aşina olduk Hasretlik dersinden zayıfı aldık Hep aynı sınıfta talebe kaldık Hocamı sormadı gurbet okulu. Ne ilk öğrenciyiz nede sonuncu Sayamadım belli değil kaçıncı Gönlüme hüzünün kahrı inince Yaramı sarmadı gurbet okulu. Aklımı fikrimi aldı sakladı Ruhu ve bedeni hasret kapladı Gurbet yüreğime hançer sapladı Halimi görmedi gurbet okulu. Gözesinde keder akan pınarım Ömrün ortasında koca çınarım Mezun olacağım günü anarım Diploma vermedi gurbet okulu. A. Kadir YALDIZKAYA |