Sen kokuyorsun
SEN KOKUYORSUN
Hangi kaleme sarılsam Sen damlıyor kağıda, Cennet-i ala’ya bakan İlk harfim oluyorsun, Tenime değil, canıma yarayan, Düşlerime ekiyorum da seni… Apansız bağrımda bitiveriyorsun. Sanki, teninde arş-ı alem, Gözlerinde cennet gülü var. Gecenin soluğunu bile kesiyor güneşin, Yüreğim… ağzıma gelsin ki ! Masmavi damlıyor gülüşlerin önüme. Benimse, nutkumda kelimeler tutuluyor, Kalemime bir dirhem daha aşk düşüyor. Seviyorum ya…. sabra müptelalığım ondan, Bu yüzden topluyorum, Gözlerindeki tüm çiçekleri, Ve… içimin sen koktuğunu, Hissedebiliyorum ! M.Güneş |