gülmüyor artık yüzün değişti bakışların
neden diye soramıyor korkuyorum kadınım
ses tonun yükseldi bazen kulaklarımı kapatıyorum
ne oldu bize hayat arkadaşım ne oldu sana sultanım

tartışma,larımız şiddet,lendi ve ben artık susuyorum
oysa eskiden bana aktığında yüzünde güller açardı
senin gülüşün benim içimi okşardı kıyamazdın kadınım
ne oldu bize hayat arkadaşım ne oldu sana sultanım

artık gülmüyor benimde yüzüm her,taraftan sardı hüzün
senin bu değişen tavrın birde çocuklar var kadınım
bükük kalmasın boyunları diye susuyorum içime atıyorum
ne oldu bize hayat arkadaşım ne oldu sana sultanım

hırsımı karaladığım kağıttan kalemden alıyorum
gülmeyi unuttum sayende hergün içli içli ağlıyorum
buda geçer diyorum ve başımı öne eğiyorum kadınım
ne oldu bize hayat arkadaşım ne oldu sana sultanım



Adem Karagöz