Şimdi şiire demlensem senişimdi şiire demlensem seni yüreğimle b/aksam yokluğundaki varlığına yudumlarmısın kana,kana gözlerin buğulanırmıydıki varlığımdaki yokluğuma her baktığında yoksunya ağır aksak yürüyorum zifiri geceye izlerimi arama varlığıma kanıt bulamazsın rengini giyindim en karasından susup sadece dinle zikrine gün düşen geceyi pusulası aşk olanın yolu hüzünden geçer ben her sabah güneşi öpüyorum anlından bu yüzdendir yürek yangınım beni böyle hatırla çoban yıldızıyım uzağında bilirim her yaşanan, büyük imtihan vuslatı kutsal bilip dualarda arıyorum teselliyi o yüzden üfleyerek soğutuyorum ateşten kor nefsimi kayıp zamanları uğurluyorum bir masala sığdırılmış mutlu sonlarda ve İçimdeki yangını harlayıp kendi ateşimde yanıyorum seni anımsadıkça. Can Cezayir AYDEMİR |
Saygımla