Tecrübeyle sabit mutlu aşk yok bu dünya da
Anladım ekmeği bölmeden yemek
Lokmayı çiğnemeden yutmak
Seni ölmeden unutmak mümkün değil
Seni içimde öldüremediğimde anladım

Din gibi inandım aşka
Acıya ekmek bandım, yüzüne yüz sürdüm
Kara gözlerinin tehlikeli sularında yüzdüm
Dudaklarını kıyısında seyreyledim
Söyle bana a sevdiğim sen bana böyle neyledin
Kurşunu havada tutmak
Gözlerimin biçare yaşını kurutmak
Şimdi seni
Ölmeden unutmak mümkün değil..
İçimde ki ateşi denizlerle söndüremediğimde anladım..

Gündelik telaşa verdim kendimi
Dolup dolup taştım kadehlere
Aymazlığa vurdum umursamazlığa vurdum işi
Ele güne rezil olduğumu da bilirim
Hal çare aradım, el çekmedi kara sevdan benden
Elbet vardır dedim her inişin bi yükselişi
Öyle bir sevdaya düştüm ki
Aman evlerden uzak
Çin işi Japon işi
Anladım hayatta ağlamadan gülmek
Kovalamadan yakalamak
Seni ölmeden unutmak mümkün değil
Gittin gideli ben sana koşarken senin benden kaçtığında anladım..