KARAKOL KAPISIgüldün çocuk rengarenk yağmurlar yağdı... mevsime türemiş kırlangıç sürüsü gibi içli bir sesin vardı... ve; büyüdün çocuk... balkon demirlerinden düşen her çocuğa uzanan ellerin vardı... ``düşmeseydi telefon tellerine emirler, gözlerin geceme ay gündüzüme güneş salardı... her gece karakol kapısında, buralarda kalan yanın ağlamazdı... |
yine sen'sin şiirinde.