BİR SÖZ İLE VURULDU
Bazen dumanlıydı başı göğe değen dağ gibi
Sonra su misali aktı, mecrasında duruldu. Adanmıştı sevdasına, gülle dolu bağ gibi Akrep ile yelkovanı, umutlara kuruldu. Kadir bilmez dilden çıkan, bir söz ile vuruldu. Pes etmedi, gecelerde sabahları düşledi Sevgi denen o efsunu, yüreğine işledi Göğe değen mağrur başı, bulutlara yasladı Yedi iklim geçti serden, hayallere sarıldı. Kadir bilmez dilden çıkan, bir söz ile vuruldu. Ket vurmadı engebeler, talihin yollarında Umutsuz ne yürekler, can buldu kollarında Kış gününde güller açtı, dikenli dallarında Gün yüzüne çıkmak için, tomurcuklar yarıldı. Kadir bilmez dilden çıkan, bir söz ile vuruldu. Karanlığın kör bağrında, söküyorken şafaklar Gerçek sevdalara şahit, saçlara düşen aklar Hüzün yağan sessizliğe, bürünürken sokaklar Gecelere aktı hüzün, ay güneşe darıldı. Kadir bilmez dilden çıkan, bir söz ile vuruldu. Ahmet MORAN |
Yüreğine kalemine sağlık
__________________________Selam