- parmida -
kendi içine düşen bir adam var
flu gözyaşını kan bürümüş bakma lan! adabını küfüre boğmuş gibiyim sanki bir gecenin ortasında güneşi saçlarından çekip doğurtmuş gibiyim sevmiyorum abi! sevda yaraydı farkındaydık mazoşist ezgilere düşmüştü dilimiz yandıkça yandık abi! kimse görmedi beni örtünmüştüm kendi ardıma beni hep tanıdıklarını sanarken yeni benle tanıştılar sevmediler abi bizi hiç sevmediler. |