((( O ARTIK BENİM İÇİN ÖLMÜŞTÜ )))Nice umuda gülümserken , Yenik düşmüştüm uçurum sevdalara. Yılların acıyla yoğurduğu yüreğimde, Ne vartalar atlattı duygularım.. Sesini yitirmiş rüzgar gibi, ıslık çalan dudaklarıma kilit vurdum. Yüreğime sindirdiğim ve beynimde çizdiğim sevdalara ... Ne acılar akıttım damarlarımdan. Delice sevmişim ve seviliyor zannetmişim meğer. Belli ki, seviyorken hüzünlere hüküm giymişim. Çalar saat kurar gibi, hersabah uyandığım yalnızlığımın karanlığında, Ellerimle ektiğim sevda çiçeklerini tek tek yoldum. Kanlı ve ihanet görmüş yüreğimle sevgilerden tiksindim. Yüreğimin ön bahçesinde yaşayan yalnızlık... Arka bahçesinde ki nefretimle desteklenirken, Kendi gizli köşemde haykırışlarımın dilleri çözüldü . Kimse acılarıma ve düşleri çalınmış yarınlarıma mani olamazken, Ezilmiş dizlerimle kendim çıkmalıydım aydınlığa. Kolay olmadı unutmak, Kolay olmadı yüreğimdeki feryatları susturmak.. Yüreğimin etrafında ki dikenli telleri kopartamadım. Kör bıçakla kestiğim sevda fidelerini yeniden dikemedim. Kimse acılarıyla ve düşleri çalınmış yarınlarıyla yaşamak istemez. Biliyorum ! Aldatılan duygularımla, Yapmacık sevgilerin ve gülüşlerin ardına gizlenmiş kurşunları/sakladım kalbimde. Benli yıkılmalarım yüzünden yüreğimi rehin verdim nefretlere. Yenilmiş ve ezilmiştim. Özümde hep kendimi mi sorguladım sanıyorsun. Hakim olup kalemini kırdım yüreğimin. Suçlu benmiydim acaba ? Oysa bir zamanlar Hakkım olan sevmeyi ve sevilmeyi ne kadar çok istemiştim . Hatırlamam hala onu sevdiğimden değil. Kendi silahıyla / yüreğini şakağından vurup, benim nazarımda ölmüştü. Çünkü onu yüreğimdeki nefret mezarlığına gömmüştüm. O artık yaşasada beni için ölmüştü. şair:ADALET PELİT 17 MART 2008 |