KARINCA

Ben edessa kralı Abgar’ın varisi Hüma
Tacım elimden gittikten sonra
Gönül ya,
Yüreğim haddini aşarak meyletmişti Zeliha’ya

O ki Komegan kralı Nemrut’un kızı
O ki güneşin doğuşuyla batışını elinde tutan hükümdar

Senin neyine gerek tacı elinden alınmış fakir
Bilmez misin İbrahim’i dahi ateşe attığını
Allah şahidimdir hiç duymadım böylesi bir acımasızlığı

Ceberrut yalnızlığım emretmiş olsa gerek
Uymuşum şeytana Zeliha’yı severek

Duymuş Zeliha’ya yandığımı Nemrut

Emirler yağdırarak askerlerine
Sürmüştü yalnızlığımı tılfındır tepesine
Yüz sürerek Halil-ül Rahman dergahına
Sığınmıştım güneşin gölgesine

Duyunca sürüldüğümü Zeliha
Olmuştu ağlayarak âma

Ve karınca
Sevdiğime inanınca
İnmişti aynzeliha gölüne
Damla damla taşıyarak Zeliha’nın gözyaşlarını
Söndürmüştü içimde büyüyen yangınlarımı

Efkan ÖTGÜN

Bütün kurgusu ve duygusu tam bir bütünlük içinde. Yüreğinize kaleminize sağlık olsun. saygıyla.

Anlamı anlatımı ve kurgusuyla mükemmel dizeler okudum
Kalemin susmasın
____________________Selamlar

Anasonu bilmem de
Şiirin yanık kokusu ciğerime işledi
Çok beğendim ablam

Yılgın yalnızlık tutanaklarını okumak, yorumlamak istedim, kalemim korktu.Bu gün öldüren kim, ölen kim tespini bile yapamamışlar.Adli tıptan çıkacak sonucu beklemem gerekli. Sonucu görmeden yazsam hayali olacak. Delile, belgeye, bilgiye dayanmayan hayal ürünlerini düşlemek bile sıkıcı...
Bu yüzden bana esir olduğunu düşünen kalemi, özgürlüğü seçti.
Bende yorumu bitirdim.Hoşçakal

her zamanki gibi lezzetli bir şiirdi

ruhuma afiyetler oldu

çok ça kutlarım sevgili Songül

ruhumuzun sarhoşluğu ile mi böylesine sermekeş geziyor bedenimiz...

hangi elden içtik ki aşk meyini...

ney ler neyi neyledik, gönlü viran eyledik böylesine...

şimdi anlamsız cümlelerin sonuna ünlem işaretleriyle konuluyorsak suçluyuz !

tebrik ederim...

selam ve sevgilerimle...