AYRIK OTU HAYRİYE
Sen şairlerin ilhamı,
Sen bakirliği bozulmuş Telli duvaklı gelin. Ahh şiirin en koyu kenti, Sarhoş yüreğimin Sahibi İstanbul. Bu sefer, Kafiyesi olmasın Dizelerimin de. Kan kusarken, Kızılcık şerbeti Kursağımda dura koysun. İnsan olmaktan utanır Bir ben Bir de Orhan Veli. Daha adımını atmadan, Yaktın Anadolu elinden, Uçup gelen serçeyi. Kanadı gümüş martılar, Yine mi Afilli bir yalan, yalan. Masaldan ibaret anlatılan, Rüyadan, kabuslardan Sarsılarak uyanmaktan ibaret Çocuk işveli, Aşk - ı sevdan. Erimiş zifti banmış ekmeğine, Ayrık otu Hayriye. Asfaltı adımlıyor çıplak ayakları, Yemenisi pembe, İnadına renkli. Kış gününde yazdan kalma elbisesi, Yüzünde delice gülümsemesi, Harcanıyor bozuk para gibi Benliği. Yedi kule zindanında, Zincirlenmiş gül kokusu. Küflü duygular haykırsın, Dikeni koparılmış Leylaların. Duyulmuyor ki feryadı, Yaşananlar gerçek olsun, Bülbül ötüşleri unutulmuş, Palavradan Mecnunların, Cezası idam olsun. Ahh şiirin en koyu kenti, Sarhoş yüreğimin Sahibi, İstanbul Sana yazıklar olsun. ŞİİRBAZ... |