karanlığın ortasında el feneriyle seni düşünüp aramam
ve bulma çabalarım perdelerin arkasında gölge yapıp
seni görmek için çabaladığım gölgemle kavgam
hayatın tadını tatmadan kovmaların sonra gidişleri
bana yüklemen bazen çok ağır geliyor yokluğumda
kör ettiğin gözlerimden çıkan yoldan kelimelerinle
beni vurduğun sahte mutluluğundan gökkuşaklarında
oynayıp sahte kahkalarda
yalancı aynalarda mutluluk
rolleri yapman kendini beğendiğin içinde kendini
paylaşamadığın sen kalbimi gökyüzüne kurban etmen ve
her
yağmurda kan ağlamam ondandır okyanuslarda
denizlerin köpüklerinde esen yalnız rüzgarlarda
öldürdüğün bendeki seni kovmaların iftiralarda
boğulmam kıskançlığın elleri olmadığı için ellerimi
hep yalnız bıraktığın düşüncelerinde hep mutsuzluğumdan
mutlulukla beslenmen seni yeniliyordu acı çığlıklarımı
seni sende yaşa yaşa ki kendini beğenmiş olduğunu
kimseler anlamasın sen kendini beğenmiş
kimsede olamazsın sadece kendinle mutlusun
yalancı sepetini al hoşça kal sadece ben sevdim
sen kendinden b
aşkasını sevmedin senle sana
mutluluklar kendini seven
kadın