sen öldün bende
anladım doğru aynı yollarda yürüyebiliriz
aynı şeyleri aynı kitapları okuyabiliriz yağmurda ıslanmayı seviyoruz ağlamayı da kaldırımlarda takılsak ta başka sokaklarda gez sekte aynı toprakları kirletiyor aynı havada nefes alıyoruz tek var ben yürekten sevdim kelimelerimde aşk vardı seninkilerinde nefret hep yollarıma sundukların senin sırtındaydı kelimelerin iftira dolu idi yapmadıklarını başkasından beklerdin benim kalemin sivri idi ama hiç bakmazdı bana dönüktü ucu ama senin dilin sivri yönü hep bana bakıyordu havayı kıstım güneşinde araladım kalbimde kurutuyorum lodosta ferahlık her yer farkına vardım sen yokmuşsun ne güzel insan yalnızlığında kendi kendini sorgulaması ve hep yanlış olmadan yaşamak sen beni vurdun her sözde kelimede ama bak sen öldün bende |