Merhaba çocuk bana saflığını ödünç versene
Ki bir dirhem umuda hasret kalan yarınlarım yeşersin

Umudu veresiye dağıtan bakkal amcanın mendil çıkınına sığan lokum kokusu
Nerede şimdi annemin mis kokulu çilek reçeli
Anıların tozlanan çıkını kırk yamalı
Dizlerimde kanayan yaralar kabuk bağladığından beri
Dilimden küflü türküler sızar yürek ucumdan acılar


İsli et kokusuna karışır kaz dağı düşleri
Kekik kokusu sinmiş ellerim kırışmış yazgım gibi kınalı
Biraz acı biraz yaşlı kocamış kaderim
İliğim kararmış iliğim çömez

Burçak yarası almış düşler kırılgan karanfil kokusu gibi
Ebem kuşağı gülümser pembe panjurlu düşlerden
Kim bilir kaç çocuk yara aldı yıldızlar dökülürken
Karanlığın bir ucunda ben diğer ucunda
Umudum iki dirhem bin bomba ölüm
Ve çocuklar ölüm kokuyor o gece


Mahmudiye Düzkaya