Eski Yüz
Dünya dikeni içinde gizli bir harman
Nice insan gördüklerinden pişman Seni sevmek bir çınar gibi büyümek Sözünü dillendirecek bilmem hangi lisan Karanlığın şem’i tutuştu yandı Yıkıldı makamım bir güzele kandı Bütün ışıklar bir yol bulup söndü Şiir öldü mısralar dul kaldı Ve kırmızı şarabı terk etti Güneşi doğuran gülüşün bitti Hesapsız mevsim bozuk bir hava Yaralandı düşlerim kaldım yaya Aynalara bakmadan yüzüm eskitti Ateşim yanmadan kül oldu gitti Haydar Şahinbay |