Utançlı Dizeler
Anlamadım gitti
Tarif edemediklerim … aklımın çelişkileri değil bu kez Sevdam da değil Bu kez hüzün benim değil Hüzün insanlığın Utanç Yanlışlık benim değil Adap sınırımız kalmamış Sevgi sadece dizelerde gözeme çarpar oldu Saygı yok denecek kadar az Selam verdiğin duvarlar bile yalan konuşmakta Uğultular yalanların kirli yüzü olmuş Yüzü yıkanmayan ruhlara sahip kaldık Anlamadım gitti Bu gidişin sonunu Halkı uyutanlardan mı suç Yoksa uyutmalarına izin veren halkta mı Adap sınırımız inceden bir hal almış Sevgi yok Karanlığa atadık güzelim sevdaları Dizelerde anıp arar olduk Dosttan bile korkup Hesaplı adım attık Saygı yok misali Menfaat üzerine olan saygıyı da saymazsak … Bu kez utanç sadece benim değil Benimde oldu hatalarım Yalanlarım Ama ben dostumu sırtından vurmadım Can dediğime yalan söz demedim “Ya/rab beni dostlarımın şerrinden koru , düşmanlarımın önlemini alırım” Bu duayı sonradan öğrendim Dostum sırtımdan vurunca okudum ilk defa Ve ilk defa yanak yakan göz yaşını o an döktüm Sevgiyi artık dizelerde arıyorum Saygıyı anımsayacakta değilim Mutluluk mu o kim dersem gülmeyin onu da unuttum Belki bir yerlerde sevgi vardır Korkudan sinmiştir kim bilir … Selam demeye yalan yüz Aşkım demeye yalan sözler oldukça sinerde kalır … Sevgi yok Saygı yok Her sözde yalan Sevdada ihanet var Köşeler şeytan karanlığı Sevgi ve saygı silinmiş zihinlerden … ______________________________________________ “sevgide özgürlük, saygıda mecburiyet vardır” |