MENÜ

KAYIT OL GİRİŞ YAP

İnsanlar sizden, onları tenkit etmenizi isterler, fakat asıl istedikleri onları övmenizdir. W. SOMERSET MAUGHAM Paylaş

ANASAYFA

ŞİİRLER

YAZILAR

FORUM

NEDİR?

KİTAP

MÜZİK

ATÖLYE

İLETİLER

ARAMA

İLETİŞİM

222 şiiri kayıtlı

Takip Et

Şiiri Beğen

Düş çukurları (Anneme)

Nar-ı Çiçek

5,0 / 68 kişi ·110 beğenme · 33 yorum · 3189 okunma

Önceki Şiir Sonraki Şiir

Okuduğunuz şiir 3.12.2015 tarihinde günün şiiri olarak seçilmiştir.

Ibrahim Inecik

Düş çukurları (Anneme)

Tüm düş(üş)lerimi temize çektim anne..

I-

Avuçlarında def(i)ne saklayıp
gözlerinde kahve kırklayan
gülüşünde güller dans eden kadın,
ellerim diken, yüreğim söz yarası
öğretmediğin yanından yaşıyorum
tomurcuk sunduğun hayatı
içnde mutlu son olan masallara kanıyor
kendi cehennemimde yanıyorum
kırık bir mum misali

öğrettiğin gibi
tüm adımlarımın sonuna sabır ekledim
düştüğüm çukurları öyle bir sevdim ki
ve öyle büyüdüm ki küçük hayallerimde
nefesimce öldü beni hayat
kefenim mavi renkte
ömür gri

II-

sahi
büyümeyi kim öğretti bana anne
ilk yalanı kim söyletti
kim itti beni düş çukurlarıma
kim avuttu günahlarımda
aymaz ve kimsesizliğimi

çözemedim
kaç desibel ederdi oysa kulaklarda veda sesi
kimler yalanladı katrani gerçekleri
ve kim karar verdi mutluluğun ölmesine
ah anne
rüzgar adımlarımı yavaşlatmazsa
donmasa eğer filizlerim bu kış
becerebilirse kozam çatlamayı
uçacağım kelebek misali
z’amasız takvimlerden düşen
mavi günlere

III-

bilirim
ecel bin kez koklar annelerin saçını
ve bırakmaz
cebinde telaşından başka birşeyi kalmayan
bir babanın yakasını
sussun
kimse demesin aksini
babalar bir kere ölür, anneler iki!
çocuklar ölümsüzdür
kelebekler hayali...

...

9aralıköncesi...

Z.Nâr

Şiiri Değerlendirin

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Düş çukurları (Anneme) şiirine yorum yap

Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Düş çukurları (Anneme) şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

mamy ex lll , 5 puan verdi

5 Ocak 2016 Salı 11:24:47

Bu hangi yangın yeri, hangi ateş çemberi ? Hangi ilk ömrümüzde yakan bu '' hangi bizi ...'' Bu sıcak, hangimizi ? Ve bir düş(ünce sarmalında hangi kızıl-kıyamet ? Bu hangi od, hangi har ? Hangi alev topuna d(ön)üşen bu, nâr-ı çiçek ? Hangi cennete, cinnete yahut cehenneme davet !
Köz köz olmuş sinede har (nâr) neydi ? Bildim şimdi.

Sonrası bir labirent, dahası kıskaç ama...Bu kaçıncı muamma ? Sözüm ona: kız kaç, ama ! Mutluluklarla özdeş son(un)a ermişliklere, Seyduna türkülerine eş kıyı(n)da gebermişliklere...

Görüyorum işte anne. Avuçlarında hazine. Umut dolusu gömüt (gömüt dolusu umut) / bana yine ninni söyle; ki küçüğüm ellerinde, yüreğim sus pus..
Tuz-buz olmuş haz(i)nede kor (kar) neydi ? Bildim şimdi

İlişikte bir öğreti: hiçbir şey diyor '' dediği '' değil göründüğü gibi. Meğer fırtınalı kışın arkasındaymış bahar. Tırtılda gizlenirmiş meğer o güzelim kelebek. Çile ve ızdırapla gelirmiş insana gerçek huzur. Ümitsizlik yokmuş asla. Ve rüzgâr, kış geceleri şiddetle uğuldarken '' filizleneceğim '' diye ürperirmiş küçük tohum.

'' Ah anne, rüzgâr adımlarımı yavaşlatmazsa, donmazsa eğer filizlerim, bu kış becerebilirse kozam çatlamayı '' // ...... bir başıma yaşarken ben oysa ki bu hayatı öğretmediğin yer(in)de; bir umut: ölüm evveli yine de zar neydi ? Bildim şimdi.

Bir başka sıkıyor kabir; tabiri caiz ise, bir bana ha(c)iz ise. Bir his ama içimde, cenneti müjdeliyor. Hani sen olup da ben, ölünce sen-in yerine, bir mayın tarlasında gelincikler gibiy(d)im. Özümdeki ise benim '' ya sev ya terk eyle ömrü. Kaçınılmayınca zulüm, alkış tut sen zalime. Ve ser -alçak- sesleriyle onları gereken (engerek) yere. Peki ya-r şimdilerde ? Karanlıkta bir uçurum çiçeği gibi bir perde tutuşmuşken önümde, sahi bana büyümeyi kim/ler öğretti anne ?

Dedim ya az evvelinde: bir başka sıkıyor kabir. Say, sayende dar neydi ? Ve yar olmaz sen gibi. Say, nazende yar neydi ? Anne al kollarına, sar beni dediğim anda, içimdeki direncin kopyasına oranla düş(üş)lerimi tem(y)ize çekmişliğim var idi. Var neydi ? Bildim şimdi.

Selamdır bu öyle ise, sırtında dert küfesiyle evine elem taşıyan; ama bir yaşlı çınar, ama bir eski toprak, ama arkamızdaki dağ olan babalara...ki bir ağaç, gövdesiyle düşer ya önümüze, ayaklarımız altından kayar ya hani toprak, patlar ya bir dağ derinden...Babalar ölümden yalnızca bir kerecik anlar ya. Bir şairin şiirinden yükselen bir anlayışla, ölmesi ama anaların. Anaların ölmesi bir başka, anlatamam burada.
Evlat acısı sonra, dut yaprağı eriten tırtıl ki ömrü kısa...çocuklar, ölümsüzdür oysa.

Şiirin matematiği: babalar (1) kere ölür; anneler (2) / demek ki şiir bir karneydi hep s/10'a doğru. Z'amansız takvimlerden süzülen an'a doğru. Sancılı bir doğumdu bu. Canana can vermişlikte bir kelebek hayali...Ama heyecan neydi, ama heyelan neydi ? Yaşama küfredesiye püsküren volkan neydi ? Taşa dönüşen kalpte ve tam(n) yerinde hayatın ve inat terkedilişlere; can neydi, han neydi ama, tan neydi: hep anneydi. Kan kanı çekermiş hani, beni de şiire çeken kAN NEydi ? Bildim şimdi

....

Sol yanımla değindim, yan neydi ? Bildim şimdi. Şiire ve şaireye saygıyla eğildim şimdi.

mαму єχ

Bu yoruma 1 cevap yazılmış.

Nar-ı Çiçek , şiirin sahibi

5 Ocak 2016 Salı 11:36:34

Şiir bunca yanlışın içindeki çözülemeyen matematiğiyle belki de insanların hayatına giren tek doğruydu..
Şiir annemdi..
Ölümün az öncesi ve hatta ölümdü..
Ki ölüm nefesin son durağı.

Verdiğiniz emeğe yaptığınız değerli kritiğe yürekten teşekkürler şiir dostu.
Râbbim yolunuzu hep açık etsin inşallah.

Her daim dostça saygılar.