Gül-Acar ve Can-Atmaca
Ormanın Kıralı Aslanı
incltti diye
Elçi-Kartalın vurulmasından 1 Gün önce (*)
tutuklandı.

Oysa o,
oysa onlar
Acarlar-Atmacalar
ince bir Dala bile
kırılmasın-incilmesin İnsanlar
diye
konmazlardı.

Sarışın, kıvırcık, uzun Tüylü Atmaca,
Gül Yüzlü Acar ile
dar bir Kafese konacak,
Engine
açıp-geremiyecekler kucak-kocak
Hür ve adil Kanatlarını
Kafes dardı.

Ama Açtı,
gerdi şimdi tüm Kuşlar,
Elleriyle desteklediler
gerip Kollarını Havaya açtı Kanatsızlar,
Sürüngenler,
El-ayağı olmayan Kurt-Solucan
sürünseler bile onurları vardı
Kambur-Kemer-Küprü Belleriyle
Havayı
yelleyip-körüklediler.

Yani,
Gerek kalmadı hani,
Gül-Acarın ve Can Atmacanın Kanat çırpmasına,
Yapraklar Sallandı,
Yaprak arası sızdı güneş
Orman aydınlandı.

Bu Kıpırdama
körükledi Havayı,
yelledi Rüzgarı oldu Fırtına.
Fırtına-Kasırgaya,
Kasırga-Tayfuna
bulandı.
Hava-Işık-Su-Toprak ve Yaprak
hatta Aslanın Yelesi bile
bu Rüzgara karşı koyamadı.
Orman
öyle bir uludu,
öyle bir uludu ki;
Aslan Karma-dağın Yelesiyle,
İşbirlikçiler Sil-Silesiyle
girdi İnine.

Oysa o,
oysa onlar
Acarlar-Atmacalar
bir Dal İncilmesin diye
incesine bile konmazlardı.
Onlar için her doğru bir Dal,
her Özgür Yaprak,
Doğadan doğan Ormandı.

(*) İSTANBUL PEMBE (9) Şiirimden. Tüm İSTANBUL PEMBE Şiirlerim Hayvanlar için yazılmıştır. İnsanların asla alınmaya hakları yoktur.