![]() hoşça kalbazen insan aşık olur bazen de aşık ölür sakın öl deme bana ben zaten uykusu bölünmüş her eksik gecenin cesediyim enkaz sabahlarımda… Eyy gecenin koynuna savurduğu saçları şafağa değen kadın tenime nakşolmuş esmer kelepçem aşk azınlığım ve aklımın yegane firari sebebi her düş ayazımda sana canımca kanımca bir nefes daha ölüyorum çöz artık sendeki beni kopar isyana dönen sancılanmış umut bağlarımı kanatsız tüm rüzgarlardan kurtar düşlerimi bütün köprüleri sen sanıp sürekli sende takılı kaldığım her seferinde bile bile aldanıp uğruna ölesiye yandığım kes artık göbek bağımı aldanmak değil de en çok ölesiye inanmak yoruyor beni biliyorum ki biz aynı şiirde aynı dizede hatta aynı cümlede bile iki farklı anlam gibiydik ve bu şiir yüklü geminin limanlarında ben el sallayan hep bir son damla gözyaşıydım bak saat yine yokluğunun sancısı ve zaman şakağıma dayalı son bir veda busesi gitmelerim kalmaktır bilirim bilirim de sen yinede hoşça kal hoşça kal kıyısına uzandığım penceresiz düşlerim gece yüklü gözüm özüm sözüm doğmayan yüzüme batan hüznüm sende hoşça kal… ilhanaşıcı/kasımikibinonbeş |