HERKES ÖYKÜNÜR HAYATINI
Herkes yaşar çocukluğunu.
Kim seçer çocukluğunu? Ben geçtim çocukluğumu. Gelmesin diye bir daha Dizlerinden vurdum çocukluğumu. Herkes kahkaha atar. Kim güler sahici? Herkes susar kendini. Kim yaşar kendini? Herkes yaşar birini. Herkes içindekini. Kim döker içini? Herkes gizler içini. Kim yakar evini? Kim öldürür kendini? Herkes örter yangını. Her yangın bir su taşkını? Kim yakar aşkını? Herkes saklar aşkını. Kim yazar hayatını? Herkes oynar hayatını. Ellerimize tutuşturulur hayatımızın ezbersiz ve mükemmel senaryosu. Bir defa dahi okumamıza izin verilmeyen bu senaryo Kadük zamanların gerisinden gelip şimdiyle yarışır. Çarçabuk sahne kurulur. Seyirciler içeri alınır, Gerçekler dışarı. Suflör yerini alır. Açılır perde Oyun başlar. Ya gün doğar yorgun tepelerin ardından Neşeli gündüz matinesi. Veya gün gider penceremizden Yanık gece öyküsü. Kim yaşar hayatını? Herkes öykünür hayatını... Vedat Yaman |