RahmetYaşamak yeşerirken ölümün içinden Her gülüşün ardında bir acı var Yeni düşler bir kişi eksikle kurulacak Sesi kulaklarda Yaşanılanlar hatıralarda Yitip giderken zaman içinde Çok özlesek de O hep bir çocuk gibi Bize bakıp gülümseyecek Gitme kal desek kalır mıydı Ve ürpererek düşünüyorum ki "Allah’ın emri" Ne çare öyleyse Boynumuz kıldan ince... Bugün bir süre yürüdüm yağmur altında Helal sana İstanbul dedim Sen de tutamadın göz yaşlarını Islattın toprağını O yumuşak mutsuz yağmur ki Bereketse toprağa Bununda var bir hikmeti Onu yıkık bitik bir yas yağrmuru olarak Düşünmek yanlış olur Kim bilir Belki de sırrına yeni vardığımız İyiliklerinin bereketi Aslında eminim öğrenmemizi hiç istemezdi sırrını Meleklerin yazdığı Alın yazısı Rahmet olur bir gün Ve hiç ummadığınız bir yerde çıkar karşınıza Dünyayı her zaman ışık içinde göremeyiz Ama şimdi nasıl da aydınlandı yüreğimiz Muhtaçdık Ders aldık Dersler aldık Şair bu şiirde ne demek istemiş Boş verin Biz yaşıyoruz daha Bereketli topraklardan fışkırmak için Bizimde ışığımız sönmeden Bir rahmet okuyun gidenlere Ve ne kadar avuntuya muhtaç olsak da Mümkün mü bir hayat çizgisini değiştirmek Rahmet okuyun içinizi ısıtan sevgiye Mehmet Fikret ÜNALAN |
Kutlarım yazan kalemi
Yüreğinin sesi daim olsun