Bazen tutulur kalem hiç bir şey yazamazsın
Bir bir yıkılan çınarları hatırlarsın
Anan
Baban
Amcan
Dayın
Teyzen
Ve biri daha
Maziyi hatırlarsın
İçin sızlar
Gözlerin dolar

"Sırasıyla anlatabilmek her şeyi
Öyle güç ki"
Bir halam diyemedim baksanıza
Ana olursunuz baba olursunuz
Evlatlarınız olur
Belki torununuz
Ama kopamazsınız geçmişteki güzel hatıralardan
Kıyamazsınız çınarlara
Bir dolar bir boşalır yüreğiniz
Sevdiğiniz birisini bir daha hiç göremeyeceğinizi bilmek ne kötü

Ve hayat öyle bir şey ki
Yarın yine yaşayacaksın
Solmuş resimler tesellin
An gelir
Anlında bir sis oluşur
Ardından bir rüzgâr çıkagelir
"Nasıl bir adamdı, nasıl bir kadındı" dersin
Acı bir tebessüm oturur yüzüne
"Kondoktör trende bilet kontrol dediğinde
Küçük paketli çiçek tohumlarını uzatan bir kadın ne kadar saf ve temiz yüreklidir"

Gözlerin mazide
Boncuklar gibi yuvarlanırken
Yeniden çocuk olmak
Yeniden o çınarlarla birlikte olmak istersin
Sonra kendi çocukların eşin gelir aklına
Kıyamazsın geri dönmeye
Zaten istesen de dönemezsin
Yakın bir yıldızda
Keşke herkes birlikte olsa
"Ölüm Allah’ın emride" olmasaydı keşke

Bütün renkler haklarını almalı ömürden
Akla karayla sürmemeli
Maviliklerden maviliklere yolculuk
Yeşili solumak
Pembe hayaller kurmak
Ve saire
Lastik emzikleri ağzımıza verdiklerinde
O çınarlar bilir miydi bir gün yerlerine geçeceğimizi
Onlar bizi uyutup çay içerlerdi kıskanırdık
Ah olsaydılar da yine onlar çay içse biz dizlerinin dibinde uyusaydık

Yüreğim
Yüreğimin içinde
Uzun bir yolculuğun tanığı
Daha dün gibi yaşadıklarım
Ve yarın
Bir daha uyanacağım
Biliyorum sen de yoksun artık
İnanamıyorum ama biliyorum
Bir çınar daha devrildi
Mekanın cennet olsun halam

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN

25 Kasım 2015 Saat 01.05
Güzelçamlı/Kuşadası