yanlızlık kokusu
Yalnızım
En yakınımdır banklar Karşımdaki salıncakta sallanan çocuklar Yalnızım Yapraklarını dökmüş bir ağaç gibi Sahrada yeşeren bir çiçek misali... Hani gözlerinle yüreyime dokunup inciden, zebercetten kementler atmıştın ya İşte ben o zamandan beri Ne yana dönsem ürkütücü bir yalnızlığın koynunda buluyorum kendimi Boş kuyuları andıran hüzün ve matem kokulu girdapta kalıyorum Gönlümdeki feryada sükut ediyor dilim Denizin kenarına oturmuş çare arıyorum sudan, havadan ve martılardan Gönlümün feryadına susan dilime inat kızgın dalgalanıyor deniz Dilimdeki prangaya inat almıyor martılar elimden simit Ve yine yalnızlığın kucağında buluyorum kendimi |