zarif haykırış
Gönlümdeki hüznü mürekkep yapıyorum kalemime
Bir sonbahar misali yapraklara döküyorum mahzun kaderimi Ellerimi açıyor, Boynumu büküyor, Dua’ya duruyorum rabbimin ikram sofrasına Islatiyorum seccademi gözümden dökülen senle Ruhumun sahibi rahmana diliyorum ruhuma ruhunu Gel inci tanem dirilt kalemlerimi Yanan bir mum gibi nurefşan kıl gönlümü Gel medine yüreklim gel Merhem ol yesripleşmiş gönlüme As’ına meftun bir peygamber kızı misali, Peygamber kızına düçar olmuş bir As misali gibi Ben Nemrut’un ateşi olmaya razıyım Sen yeterki gel İbrahimvari |