YAZ İKEN ÖMRÜMÜ GÜZE DÖNDÜRDÜN
Bu bakış, bu gülüş, nasıl bir bela
Şelaleydi yürek, köz’e döndürdün Sahrada salınan, ceylan-ı Leyla Yaz iken ömrümü, güz’e döndürdün Duruşun, bakışın, ah o, gözlerin Kendine bağlayan, tatlı sözlerin Ne kadar güzeldi, oysa hazların Cilve’ye, eda’ya, naz’a döndürdün Sevda bahçesinde, kusursuz güldün Bakışınla aklım, başımdan aldın Tercüme isteyen, söz eder oldun Aşkı bilinmeyen, giz’e döndürdün Leyla, Şirin, Aslı, diye tutturdun Hepsin ezberlettin, hem de yutturdun Ölümsüz aşkları, hatim ettirdin Doktora yapılan, tez’e döndürdün Bütün duygularım, kalkarken şaha Yüzün değişiyor, bir şüphe, baha “Seviyorum seni”, dedin bir daha Defa’ten, tekrarı, kez’e döndürdün Adını yazdım ben, havaya, suya Sevenler hiç mutlu, olmuyor niye Bizi örnek alsın, sevenler diye Sen ki; Aşkımızı, baz’a döndürdün Lüzumsuz; gurbeti,kafaya taktın Yıllarca cananın, yoluna baktın Araya; ayrılık, hasreti soktun Sen beni bir kırık, saza döndürdün Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ BAHA: Şaşma, korku,pişmanlık, beğenmeme, öfke,acıma BAZ: Temel, örnek alınan |