0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
706
Okunma
Annem...
Öksüz bir garipti
Bir ömrü geçim için harcadı
İçinde bulunduğu şartlarla savaştı
Adam gibi yüreği olan candı, varlığını feda eden ihsandı
Nerede garip ve mahzun kimseler varsa sahip çıkardı, arardı
Onu anlamak istemeyen çok insan vardı, fakat dünyalaşmış yabancıydı
Hiç ruhu ve kalbi olan bu kadar kayıtsız ve pişkin davranır mıydı, güya akıllıydı
Annem hasta ve yakınları ziyaret etmeyi çok severdi, onları sevindirmeyi ihmal etmezdi
Bir gün hiç beklemediği bir vakitte ablamı ziyarete gittiği caddede trafik kazasıyla yere serildi
Ne kadar sessizdi, garip ve kimsesizdi, dünyayı talep edenlere bıraktı, ebediyete mahzun bir şekilde gitti
Mustafa Cilasun
