BANA SEVİLMEYİ ÖĞRET
Yine bitmeyen gecelerin
Yorgun sabahında Ağırlaşmış, düşmüş göz kapaklarımı Kaldırırken istemsiz Duvardaki resmimize Takıldı gözlerim Bir tebessüm oluşurken hafifçe yüzümde Yine bir sonbahardı mevsim Hafif hafif inerken kar taneleri Gök kubbeden Bana sokulup, sarılırken sım sıcak O resmi çektirmiştik Hatırladın mı Bir tatlı huzur vardı bakışlarında Bir Saba bestenin ara taksimiydi sanki O gülüşlerin Nefesin karışırken nefesime Dünya’nın en mutlu seveni bendim kuşkusuz “Bana beni anlat” Diyordun hani Sevgili ben seni nasıl anlatsam Dizeye sığmazsın, dile sığmazsın Türküler yapıpta, halka dinletsem Mızraba sığmazsın, tele sığmazsın Sevilmek Nasıl bir duygu Ben hiç bilmedim ki sevgili Seveni anlatmak çok kolay oysa Hep seven oldum ben Sevilmedim ki Gönlümde sen, gözümde sen Özlem çiçek açtı bende her mevsim İşte yine yoksun Ev bile bom boş Şiir ektim yollarına gör diye Baktın amma Sen görmedin sevgili Seviyorum seni deliler gibi Bir gün olsun Hiç sormadın sevgili Bana sevilmeyi öğret Gamzeler oluşsun yanaklarımda Niye teğet geçer beni sevmeler Dağ başında hoyrat yele sor beni Öğret sevilmeyi Sonra gör beni Tadına doyulmaz anzer bal olsan Saçlarım okşayan, meltem yel olsan Bülbülün zar-ı’nda, gonca gül olsan Beyaza sığmazsın, al’a sığmazsın Kalktım Pencereye yaklaştım Kar yağıyor yine dışarıda Buğulandı yine cam nefesimden Hep aynı manzara Hep aynı duygu Sen yoksun yanımda sen yoksun işte Sıcak çay ve simit İllaki de sen Nasıl titriyorum bir bilebilsen Saranım yok, üşüyorum Tutanım yok,düşüyorum Çaresiz Sen varsın güzelim yine her yerde Duvarda sen, dışarda sen Ben de sen Dünya benim olur bir gelebilsen Bana sevmeleri öğret, bana gülmeleri anlat Sevda şarkıları dinlet Sonrasında gel gör beni Sakın ola; alma, intizarını Şu bülbülden dinle, güle zarını Kokluyorum, her gün, bergüzarını Menekşe, sümbüle, yele sığmazsın İnan ki istediğim, çok değil senden Bana sevilmeyi öğret Bu gün de şiirle ettim yadını Buğulu camlara yazdım adını Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |