Gamlı Elbistan
Ceyhan kaynar Akdeniz’e ulaşır
Benzer Kerbela’ya yazın Elbistan Üç mevsimde kara bulut dolaşır Gam-kasavet basar yüzün Elbistan Kamı kasaveti kadere verdik Toprağını bırak taşın severdik Sana ait her ne varsa överdik Daim sızımızdı sızın Elbistan Ne sesimiz yetti ne de gücümüz Sırdaş olduk Ceyhan sen ben üçümüz Kötülüğü unutmaktı suçumuz Ondan daim büyür hüzün Elbistan Nice tahtlar gördün nice saltanat Adam kala bilmek en büyük sanat Eriyip gevşeme sıcağa inat Yükseklerde olsun gözün Elbistan Sabır taşı çatlasa da dert etme Elma kurdu için uzağa gitme Hak verir muradı boşuna tütme Bağlar Gözükara’m sözün Elbistan |