Gönül Koymasın VefaHasbelkader doğmuştu yazdığım onca şiir Kiminde piyon oldum, kimi şah, kimi vezir Gâh güldük hep birlikte, gâh üzüldük, gâh üzdüm Hulâsa yazdan geçtim, ne bahar ne de güzdüm Fikrimce ayrılığın zamanı çoktan gelmiş Tadında bırakmalı desem de uzadı iş Sürç-i lisan ettiysem ki ettim affoluna Sizler sağ, ben selâmet, herkes kendi yoluna Hüznü kenara atıp, vakit tamam diyorum Bir hevesle uğradım, bir heves gidiyorum Serzenişin dışına çıkmamıştı kalemim Kalbimin bam telinde asılıyken elemim Kimseye küs değilim, hiç olmadım da zaten Fakat kırgınlık yok mu, izleri desen desen Yüzümün alı moru birbirine karışmış Nasıl durayım nasıl, içim dışım karakış Kabahati kendimde aramaktan yoruldum Mamafih herkes doğru, bir ben mi yanlış kuldum Ne duygu sömürüsü ne de hüzünlü veda Maksat öksüz kalıp da, gönül koymasın vefa. 20Kasım015/NÜS |
Mamafih herkes doğru, bir ben mi yanlış kuldum
Ne duygu sömürüsü ne de hüzünlü veda
Maksat öksüz kalıp da, gönül koymasın vefa.
Çok güzel dizeler di.Gönül sesiniz daim olsun...Yüreğinize sağlık.
Selam ve saygılarımla...