YALNIZLIK KUTSALDIR

Yalnızlık su gibi aziz
Ekmek gibi ihtiyaçtır
Damarda kan gibi
Olmasa olmaz
Ciğerinde nefestir
Her saniyesi sana can veren

Bir kadehtir, yaşam masasında
İçtikçe seni sana getiren
Çektikçe cıgaranı duman duman
Hasret gelir oturur döşüne
Özlem ne güzelmiş aman…

Yalnız kalınca anlarsın
Düşüncenin yolunu yordamını bilirsen
Aklının ırzına kaç kez geçildiğini
Değer diyerek üzerine
Zifirden elbiseler biçildiğini
Ucube hengâmeler içinde gönüle
Dermansız yaralar açıldığını

Yalnızlıkta her şey terk eder seni
Ego, kin, gösteriş, dalavere hırs
Hiç biri kalmaz yanında
Bir sen olursun sadece
Bir de sendeki sen
Yunus kavlince

Şeytan bırakır hakiki yalnızları
Düşünceler özlediği koltuğu
Efkâr yatağına uzanır usulca
Gönül açar perdesini kâinata
O yüzden kutsaldır yalnızlık

Gözler, yâri çırılçıplak görse de hayalde
Sevda yârin cemaline bakar
Günah, sevap yitirir hükmünü
Aşk yalnızlarda derinleşir
Ve göbekten yukarı çıkar

Her yiğidin harcı değildir yalnızlık
Kurşun kadar ağır, bıçak gibi keskin
Vuslata kurmadıysan saati

Yalnızlıkta değişir eşrefin huyu
Ondandır, alkış sesi hiç duyamadım
Bilmem nedir tadı tuzu
Eğer övülmem gerekirse şayet
Yokluğumda övün beni
Tüm dostlara vasiyetim
Yalnızlığa gömün beni


AHMET ÇİFTÇİ (ÇİFTÇİ BABA)