zamanın ihaneti bu
bakıyorum
iki sokak ötedesin
koşuyorum gelmek bilmiyor yollar
koşuyorum koşuyorum
kayboluyorsun...

başımda korkunç ağrılar
düşümdesin
kaybolan zaman elde kalan kalbim
avuçlarıma sıkıştırıyorsun kalan sevgimi de
gidemiyorum dönebileceğim tüm yollarımı seninle kapamışım
batıyor avuçlarıma gözyaşlarımla birlikte

gül kokulu şiirlerden geriye kalan koca bir kül yığını
yakılan şiirler olmasada kalbimdeki yerini bulanıklaştırıyor sigaram
sigaram benim sahibim yokluğunda...

durmadan akan küçük bir kum saatinin dolum vaktindeyken hep
devriliyor zaman
durmadan geriye gidiyor sonra
ve seni ilk sevdiğim gündeyim

bir kaos bu sevgilim
bitecekken yeniden başlayan
başlarken bitmeye yüz tutan...


sonra küçük bir uçurumun kıyısında dertleşiyoruz seninle
sen bana imkansız
ben sana keş
aman çekiyoruz sıkıntılardan
konuşarak çözümlüyoruz adeta dünyayı
bir bizi biz yapamadan geçiyor yaşam
bu kez gözümden usulca akan yaşlar
avucumdaki gizli kelimelerle buluşuyor
ıslanıyor cümlelerim
ağırlaşıyor

bir gün bu ağırlığa daha fazla dayanamayan kalbim
korkarım kıracak kum saatini
sonra dağılacak etrafa zaman
bitip bitmeyeceğini bilemeden öleceğiz...