ISTANBUL PEMBE (3)
Balık
hürdü Denizlerde, sınırsız özgürdü. İnsanlar Kurşunlu Ağlarla düşünmeden taradı Yumurtalarını, avladı dar Gözenli Ağlarla Yavrularını büyümeden. Doğa hürdü Deniziyle-Suyuyla. Parselleyemedik, Çöplük ettik bir kısmını, bir kısmını Çiflik. Hapsettik Özgür Balığı Ağla, yemledik Hormonlarla. Obur kursağı doymayasıya sınırladık Doğayı. Beyaz bir Ayı vardı, hür Kutupta yaşardı, Isıttık Atmosferi-kızdırdık İklimi, çözdük Buzulları. O (*) aldı Yavrularını, Gırtlak Derdine yaklaştı Avrupa’ya sığınmaya. (*) Bu Şiir Hayvanlar için yazılmıştır. İnsanların alınmasına asla hakkı yoktur. |