Monolog dürtü
Ben hiç kitap okumam,Okuduklarım hep yarım kalmıştır,
Çabuk sıkılırım, kelime dağarcığım çok dardır. Dar ağacında sallanan cümlelerim ise bol... Ben asla şair değilim şiir yazmam, Şair olsaydım şiirlerimde toplumsal bir bakış açısı olurdu; Benim yazdıklarımda sadece gönül acısı var. Ben klasik müzik severim Ne varsa Chopinde var, Sözü olmasaydı şarkıların bunlarıda severdim. Ben şarkıları hiç sevmem Biraz Slav severim belki, Biraz ermeni, Öyle müziği türlerine ayırmak aptallıktır. Ben enstruman sevmem, Çalacaksa bir melek belki, Son senfoni diye dinlerim onu.. Ay başıma geçer ama olsun. Belki gitar çalmayı bilseydim,Onu da severdim, Ama beceremem.İnsanlar beni umursamaz... Şiirlerine sınır koyan şairlerden nefret ederim. Sınız koymayanlarda sınır dışı edilmiştir ama olsun. Ben cümlelerimi bitiremem, İnsanlar beni asla anlamazlar. Beni anlayan bişeyler var Hiç bir şeyi tam yapamadığımı söyler babam, Babamdan nefret ederim ama haklı Ben hiç bir şeyi eksikte yapamam,beceriksiz biriyim. Zihnim de milyonlarca kez öldürdüğüm adamı yolda görsem, Zihnimde milyonlarca kez öldürdüğüm adamı yolda gördüm, Hiç bişey yapamadım, Nefes dahi alamadım, Öylede korkak birisiyim Bıçaklarım meyve soyar. Silahlarım karavana. Yağlı ipse kelimelerin başında... Davacı, davalı, velakin |