Kalmadı...!
Kalmadı
Kurda Kuşa yem oldu,yar`e verdiğim gönlüm Bu gönül deryasın`da,yüzecek sal kalmadı Ansızın kapım çalıp,çıkıp gelsede ölüm Ne minnet ne itiraz,edecek hal kalmadı Vakitsiz çelme yedim,baharımda felekten İpe serdim unumu,geçtim ince elekten Vuslat araf`ta her gün,yoruldum beklemekten Artık bende ne sabır,ne de mecal kalmadı Çığ düştü yamacıma,doruklarım buz tuttu İyi günde`ki dostlar,dar günümde unuttu Yarım asır boyunca,umutlarım avuttu Teselliyi verecek,bir arzuhal kalmadı Kara bir sevda yedim,kara yazıdan beter Dumansız yangındayım,yürek yanar,gün biter Kor kor alevlerdeyim,bedel ağırmış,yeter...! Sarılacak bir beden,tutacak dal kalmadı Bir de itirafim var,bir meçhul sevgiliye O da imkansızlarda,dönmesin hiç deliye Eğer gülerse bahtım,dönüp bana geriye Gelirse Şad olurum,bitti...hayal kalmadı Mecnunum,yitik düştüm,kayıp ayak izlerim Gece rüya,gündüz düş,duyulmuyor sözlerim Sahra`da yürüyorum,bitap düştü dizlerim Ne serap görecek göz,ne kızgın çöl kalmadı Ozan Karapece |