Saçlarımı Yalnızlığın Okşasın
İnkar et her şeyi
Beni kendi karanlığına sürükle Saçlarımı yalnızlığın okşasın Sebepsiz bir acı kalsın damağımda Boğazıma oturan demir yumru, Kalbime insin Ve parçalasın olup kalan tüm umudumu Sevdanın suyunda paslanmış kalemim Girmesin bir daha parmaklarımın arasına Mühürlensin şu arsız dudaklarım Gecelerime söyle beklemesinler güneşi Söndürsünler bakışlarımızın kenetlendiği tüm yıldızları Biz olmasın sensiz ben olsun Sarılayım hastalıklı pişmanlığıma Keşkelerimde boğulayım Senin dediğin olsun Yine sahipsiz kalsın yazdıklarım... Özlem Tanrıkulu 13.09.2015 04:30 |