Yalnızca Sevda
Ölü denizler dalgalanıyor parmak uçlarımda
Birkaç rüzgar dağıtıyor kıvamsız duygularımı Zaman geçiyor, geçmiyor Kulaklarımda yüreğime sapladığın o söz Çoktan içilmiş bir zehir gibi Düğümlüyor orta yerinden kansız damarlarımı Karanlığımı karşılıyor Dilsiz çocukların mapushane türküleri Uykularımdan rüzgara tutunup kaçıyor özgürlük Yalnızlık kadar gerçek ve suskun Çatlıyor kalemimin altında satırlarım Şiddetli depremler Sur üflenmeden kopan kıyametler Ateş püsküren fırtınalar Ve nefes alan kırık bir ölü Enkazın altında Ufacık hastalıklı gülüşleri duyulmakta ... 30.09.2015 22:40 Özlem Tanrıkulu |