iki ben yaşadım aynı zaman içinde
Seni tanıdım ,
başı bulutlara değen bir dağ idim.
meydan okurcasina tufana ve karanlığına
sen hep o küçük kızdın bagrımda
Surlar ördum ,kaleler diktim etrafına
Bir tebesümune yürüdüm cenk meydanlarına
kılıçsız, kalkansız,ve zırha inancım olmadan
Farkında degildin belki bunların
belki de inanmadın
Ama seninle umarsızdım ve güçlüydüm
iki ben yaşadım aynı zaman içinde
Kanatsız uçmanın hazını yaşadım
bir kaç hayali bir anda yaşamanın huzuru içinde
Başka fetihler bildim gözlerinde
ufuksuz bir evrenin gid gide yanlizliginda
Elerim rüzgarın belini oksarken
Bulutun şahadetinde kanayan topuklarım
varlığının huzuru içinde
her acı bir mutluluğa eşdeğer ,bırak kanasin
Seni tanıdım
Masallardaki o çelimsiz kahramanım
Ejderhalar ile savaşan,devleri yere seren
penceredeki gün gibi ışıldadın ruhuma
Dağıldı tüm karanlık ihtişamın ile
tutsak edildi tüm karabasanlar bu geliş ile
Bir Firuze rengin kucağında
iki benin biz olma vakti bu zaman diliminde...