önceleri henüz yazmadığım
mektuplarımda saklıydın
yitirdiğimi sandığım
duygularımın aynasıydın
sendeki sevilmeyi bilmeyen
bir çiçeğin o en saf hali
bende ki utangaç bir çocuğun ürkekliği
ve aşk işte o günlerde
ikimizin de içinde yer etmişti
belki de bizim elimize düşmeseydi
böyle kırılıp dökülmeyecekti...

bilmem hatırlar mısın
konuşurken seni seyretmekten
konuşmayı unuturdu sesim
kendimi ele vermek çekingenliğinde
ben susmayı tercih ederdim
işte o zamanlarda bile sen
damla damlaydın
çoğalırken içimin derinliklerinde
oysa ki şimdi enginler saklıyor
seni benden güneşli bahar günlerinde...

oysa yedi verenleri
yedi iklime sığdıran
tüm mevsimleri bire indiren de sendin
sen bahçemde açan hanımeli
aşkın henüz bestelenmemiş güftesi
özlemi anlatan tüm şarkılar sendin
sen denizin umuda çalan mavisi
ben sana rengini veren göklerdim...

artık biliyorum ki ben
sana kavuşamayacağım
yine de son şiirim gözlerin olsun
şiirlerimi üst üste koyup da
çıktığım dar ağacında
şiirlerimi kendim tekmelemek istiyorum
varsın bu uzadıkça uzayan
hikaye de böyle bitsin
ben gözlerinde sonsuzluğu özlüyorum
ben gözlerinde sonsuzluğu özlüyorum...

Bülent Güler