Son cümlesin Düşün ki
Bir gecenin yorgun tekrarında
öldü, ölecek gibi sallanan kirli bir o kadar içlenmiş aşklar aşklar, zamana uzanmış yalnızlık ne farkederdi söyleseydik gitmeseydi değişirmiydi senaryolar aslında bu en depremli kandırmaca bir tren içindesin düşün ki yeşiller görüyorsun, sarmış her yanını sümbül mavileri dilinde yasaklanmış şarkılar özgürlük geçiyor tependen hemde olağan üstü çarpıyor kalbin değerin anlaşılıyor vazgeçtiğinde durgun duygular canlanıyor mizacında olduğu yerde bırakmak oldukları gibi görüp, gitmek ne ferah ince düşünmek ne çok zehirli ne çok ses çoğalır yolculuğunda söyledik işte son cümlelerimizi ve bildik, gece en iyi arkadaştı... ------- Ismarlama şiir yazmak gibi bunları anlatmak hatıralarımıza gizlenmiş düşman kadar sinsi bir gün, kötülere benzemekten kim kurtaracak bizi... |