Şimdi kor ateşler içerisinde ya yüreğim.
Sen olsan sönecek,
Sen gelsen bitecek bu hârım!
Bekleyişlerim mahşere mi kaldı Sevgili.
Gelmeyecek misin günün birinde,
’Ihlamurlar çiçek açtığı zaman’ mesela…
Ya da;
Uçurumun kenarındayken!

Senden sonrası yoktu.
Yoktu nefes almak,
Yoktu artık kalp atışlarını duymak!
Cehennem olsa daha iyi değil miydi yokluğundan?
Gelseydin,
Yürüyüp geçseydin önümden,
Bitseydi bu hasret,
Bu çile, bu özlem!
Güneş tan yerini ağarttı Sevgili.
Ufuktan doğan Sen olsaydın ya!
Bekleyişlerim ziyadeleşti yokluğunda.

Hani bir güneştin ya sen,
Ben hep doğmanı bekledim seher vakitlerinde.
Hiç görmedim aydınlattığını, yüreğimi!
Gözlerim hep kapandı bir zaman sonra…
Bir zaman sonra seyrediyorum seni,
Batışlarını yüreğime!

Şimdilerde bana uzaklaşıyor bakışların,
Bir adım gidince gözlerin,
Kıyamet kopuyor içimde!
Seninle var olmuşken,
Yokluğunla imtihanım.
Kaybediyorum hep Sevgili,
Gidişlerinle…
Gidişlerine kaybediyorum…
Gel!
Bir kere daha yaz beni gönlüne…
Gelişinle can bulsun ruhum,
Nurum, sürûrum!
Hadi;
Seslen uzaktan ruhum sevinsin.
Ben sana mecburum bilirsin!


Ve…
Çoktan;
Kıyameti koptu yüreğimin
Gidişinle Sur’a üfledi bir Melek!

Hayrani Can

11.01.2015