Ayak İzlerini ArayışYıllar hüzünle boyanmış Hep aramış bir deli sevdayı Kır menekşelerini derlemiş gizli gizli her gece Uzun yollar yürümüş Yorulunca bu yalnız yürek Her gördüğü ıhlamur kokusunda dinlenmiş. İçi sızlamış sevda şiirleri okudukça Ayrılıklarında ağlamış mısraların Her ihanette, yalanda haykırmış Masaları yumruklamış, çırpınmış İnanamamış Göğsünün en derinlerinde inzivaya çekilmiş Boynunu bükmüş Kendince üzülmüş. İğde yapraklarına tutunmuş zaman zaman Dünü unutmuş Aramış taramış sevdayı Sormuş soruşturmuş eşe dosta Bir gece yarısı aradığını Kendi yüreğinde bulmuş. Yıllar hüzünle boyanmış Aynalar kırgınmış güzelliklere hep saklamış Bu yürek Doğduğundan beri Hep yalnızlığına ağlamış. Silmek kazımak istemiş renkleri yüreğinden Bahar rengi kalsın istemiş tek Bir türlü denk gelmemiş ona Issız kaldırımlarda aradığı ses Kudurmuş köpek seslerinden korkmamış Yine de çare olamamış Kendi ayak izleri olmadan yürümek. Yıllar yine hüzünle boyanmış Hep sonbaharlar dökülmüş ağaçlardan Sürünmüş sokaklarda yaprak yaprak Bulut olmuş hüznünden kararıp Aramış ayak seslerini Köşe bucak ağlayarak. İmrenmiş filizlerin kararlılığına Bir türlü filiz olamamış Bayrağını çekmiş sonunda göndere Teslim olmuş Çünkü bu yürek hâlâ Kendi ayak izlerini bulamamış. Turgut Uzdu (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |