2
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1171
Okunma
Şehre bir karartı çökmüş usuldan
Ne sesinden ürperir oldum, ne de rüzgarından
Tenime dokunan o soğuk ayazında kaybolmuşken
Bir de bakmışsın ki, yıllar silip atmış hayattan
Bir başkent düşünür oldum her gece
Islak yolları, serin havası, ıssız sokakları
Ağlamak
Ya da
Bir tebessümün ardından kahkaha atmak
Bu şehrin efsanesi belki de
Ama unutmuş olsa gerek ki
Biz ağlarken efsane olduk
Gülüşümüz sadece bir endişe...
Cevap Yaz