Malumun İlamıBu veciz bahsin sebep-i vürudu sensin Malumun ilamı dilimden dökülen sözler Ezber ettiğim şiirlerin rengini almışsa zaman Dökülüyorsa dalından kurumuş yapraklar Anla ki vakit sonbahar Hüznün mevsimi güz şarkıları karalar İsyan döküyor gökyüzünden bulutlar Rivayet odur ki zifiri düşleri yağıyor yağmurlar Haydi, ağla içime gömülü çocuk Virane yalnızlıkları okurken iklim Sevdaydı bir parça yalanda olsa sevim Sararan sayfalara safran sarısı ağıt çizdim Zapt edemediğim hayalin karıştı kuşdili avazıma Lehçelerini unuttu sol kafeste öten bülbül Çok değil daha dündü gözlerinde okumuştum adımı Direnemedi alfabeler efkâr kokulu lisanın yankısına Acıtan harflerden yoruldu güncem Sav şu bahtımda demlenen hüzzam yarayı Şifası bir yeminin intihar kesiğinde Kanadığıma bakma acıdan doğar bu suskular Şimdi ellerimde dağlansın kalemin kelamı Karaladığım bu şiirin orta yerinden dağılsın hasret Yağmurlar diyorum yağmurlar vurur yüzüme Damla, damla matem iner gülmeyen bahtımın üstüne Kısmetse saatler değişir geçmişi çizerek geleceğe Şaşkın bir takvimde sürüklenen vefa gibiyim Vefasızlığı soluyorum canım acıyor Lâl soluklu lehçeler bürüdü şimdiyi Ay hilale karıştı dolunaysız kal gecenin bir vaktinde Dilimin gerdanına sürülmüş acıtıyor bu kariye Nüsha, nüsha tövbe beddua olur mu? Her iklimi çığlık, çığlık yaşadığım mevsime Nuray AYHAN… |