ölüm ve sen
ölümlü bir beden de
fani kelimelerin ölümsüzlüğü ile yazıyorum şiir de bitti bu gece, sana yüklediğim her kelime infaza sürüklüyor kendini darağacında aşka mı yoksa acıya mı ağlasam. kalabalığımın kimsesizliği yerle bir ediyor içimde ki güneşi dibine kadar yalnızlığımın sessizliğindeyim şimdi ölüm mü ? yoksa şarkılar mı kanatır içimde ki kabuğu dudaklarımda ki her çatlak sensizliğin çölünden kalma ben her dakika şükrederdim varlığına insan nasıl da bir perde misali karanlıkta bırakıyor umutlarını sokaklar... kuşların sabah ezanına nazır son ötüşü benden beni aldığın son saatlerde şehrin ışıkları, son kez yanmıştı sana olan sevgime |