Fakir ama riyakâr olmayan vicdanımla sesleniyorum sana
Biraz zaman gerek zannediyorum
Bu sevgi denen timsale
İmrenerek bakıyorum karşı kıyıda ki aşklara
Hadi çıkar beni gözlerinin fer’inden
Kaldıramaz taşıyamaz kalbin bende ki ateşi
Bıraktığın gibiydi oysa ellerim
Çizgileri hayat meşaggatini anlatan
Bir faldan farksız
Evet, gittiğin gibi buralar hala
Geceleri acı yağıyor inceden
Ben hep ıslanıyorum işte bıraktığın yerde

Sesin yankılanıyor kelimelerimin en derininde,
Lügatler çıkarıyor seni imlasından
Bir şablon kadar değersizsin artık
Oturup yazdığım yazıların arka yüzünde ki
Müspette kâğıt gibi tenin
Az kullanılmış hayatın tam eşiğindesin
Lakin kullanılmaya mahkûm gereksiz bir
Kelime kadar bile elzem değilsin
Ne kadar elem bu halin
Halim bir tavrın sonucudur lisanım
İmanım kadar gerçektir suskunluğum
Ama imkâna mahal vermiyor gururum
Umurum dışı şimdi sol tarafında ki et parçası

Artık söze ne hacet bitti gitti
Gözlerin mezarda ki bir ceset gibi