EZBER BOZAN BİR AŞKEZBER BOZAN BİR AŞK Nice umutlarla büyütmüştüm Saksıda nadide bir çiçekti aşk Yoktu eşi, benzeri Ölümdü Her yaprağına yazılan ferman Elimde bir alfabe şimdi Harflerini sökemedim Dilimde bir şarkı makamını unuttuğum Defterime hüzün yağıyor yağmur yerine Ezber bozan bir gökkuşağı Siyah mı siyah Esrik bir kahkaha çınlıyor şimşek yerine Söndürmüyor ateşten duyguları Tipi, fırtına, bora… Ömrümün en derin düşüydü En anlamlı hayali Kırıldı en beklenmedik anda En beklenmedik yerinden Kırılgan bir zamandayım şimdi Yürek kırık Umut kırık Sevgi kırık Aşk kırık Kırdımsa eğer Kırılıp bin parçaya bölünsün her şey Kimse görmedi, kimse duymadı Ezber bozan bir aşkın Ayak izleriydi Gülün yaprağında, denizin kumunda Kadehte kalan son dudak izleriydi Silinmeyen Silinemeyen Silinmeyecek olan… |