tırmanışı eksik, camlarda akşamların
önümde, bir kelime kutusu
yuvarlak, kare; yeşil, pembe ... bir tanesini alıyorum ellerime ağzıma götürüyorum, bir bebek misali yokluyorum tadını, canını dişimle. kokluyorum, sonra nefesini harflerin miskler uyanıyor, ruhumun üzerine kokluyorum, kokluyorum... tutup ta yüreğimin üstüne bastırıyorum sarıp sarmalıyorum sıkıca kaçmasın, canıma can katışı bitmesin diye. bir baş döngüsü uğruyor, odama sevincin kollarında. mütebessim.. üstüme yıkılıyor, kaldıramıyorum. kelimeler .. canımı alacak lakin vazgeçemiyorum. |
Aslında ilk iki bölüm
Kurgu içinde fena değildi
Sonra tuhaf bir yol aldı şiir
Ve şiir,
şiir başlığının yüksekliğine asla ulaşamadan da bitti
.....f.s.m